Ogna dí era imparendi calche cosa innant'a lu bianeta, innant’a la parthénzia, innant’a lu curriolá. Cú la caimma n’azzaba a pizu tuttu, pá cumbinazioni. Cussí, dabboi di tre dí, aggiu cunniscíddu la tribbulazióni di li baobabs.
Puru chistha voltha, gràzia a la peggura, chi tutt’a un’ora lu prinzipittu mi dummanda, cumenti chi fussia pigliaddu da un pinsamentu pisanti:
<< É veru o no é veru chi li pégguri si magnani li maccióni? >>
<< Emmu. É veru.>>
<< Ah! Soggu cuntentu. >>
No cumprinddía pá gosa era cussí impurthanti chi li pégguri s’avússiani magnáddu li maccióni. Ma lu prinzipittu aggiugni:
<< Tandu si magnaráni puru li baobabs!>>>
Eu tandu aggiu fattu nutá a lu prinzipittu chi li baobabs no só maccioni, ma so aiburi manni cument’é gesci e chi, si puru abussia arriggáddu una trumadda d’erefanti, ghiddi no saristhiani arrídisciddi a magnássi nemmancu un baobab intreu.
La gidea di la trumadda d’erefanti, ha fattu ridí lu prinzipittu:
<< Volarísthiani polthi un’in cabb'a l’asthru >>
Ma dabbói dizi sabiamèmti:
<< Bhé li baobabs, primma di divintá manni, ischuménzani cull’assé minoréddi! >>
<< V’hai rascióni! Ma acchí la péggura toia si dobarísthia magná li baobabs minoréddi?>>
Ed eddu: << Bhé! Vedi tu!>> cumenti fussia isthadda una ciarèzia. E mizz’ha fattu iscí di zaibeddu cumprindí a la sola lu prubrema.
La viriddai é chi, i lu bianeta di lu prinzipittu, v’era cument’é in tutti ganti li bianeti, l’èiba bona e l’èiba mara. Pá chisthu v’era simenza bona pá l’èiba bona e simenza mara pá l’èiba mara. Ma la simenza é invisìbiri. Drommi drenta a lu sigrettu di la terra finz’a gandu ad unu no li piglia la fantasia di sciddassínni. Tandu si fazzi longu, primma ippigni timiddamenti in faccia a soli un beddu rattareddu maseddu. Si é un rattu di una ravanella o di una màccia di rosa, cumenti n’azza si pó lassá. Ma si é un rattu d’èiba mara tocca zappánnilla in pressa, appena unu sinn’abbizza. Abá verani simenzi di la peggiu razza i lu bianeta di lu prinzipittu… v’era la simenza di baobabs. Lu tarrenu di lu bianeta n’era cundiddu. Un baobab, si cresci troppu, no sinni pó piú buggá. S’ippagli innantu a tuttu lu bianeta. S’iffusseggia cu li radizi. E si lu bianeta é troppu minori, e li baobab so troppi, lu bianeta s’ibbarra.
<< É una chisthiona di disciprina>>
M’ha dittu dabboi lu prinzipittu.
<<Candu unu fini d’annittassi lú manzanu, anda fatta cun cura la purizia a lu bianeta. Tocca punissi in cabbu chi li baobab n’andani tiraddi in pressa appena t’abizzi chi no é una maccia di rosi. Candu só minoreddi so quasi prizzísi. É un trabagliu umbé rompimazza, ma é fazziri>>
E una dí m’ha cunsigliaddu di disigná un beddu disegnu pá fa cumprindí bé chisth'idea a li pizzinni di lu paesi meu. Mi dizzía:
<<Si una dí dobarani di viaggiá, li podará sivví. Casche vostha no veni bé a fa un trabagliu subiddu. Ma, fabiddéndi di baobab, é sempri un disasthru. Cunnosciu un bianeta, undí isthazzi un mandroni. Ha traschuraddu tre màcci… >>
E, cu lu chi m’ha dittu lu prinzipittu, aggiu disignaddu chiddu bianeta. No mi biazzi abé un tonu moraristha. Ma gantu só pirigurosi li baobab no é cosa cunniscidda, e la pirigurosiddái chi vi sarísthia, si unu si perdhi innanta un’astheroidi, é cussí manna chi pá una vostha lu diggu: <<Piccinnéddi! Feddi attinzióni a li baobabs!>> É pa avvisthí l’amigghi mei di lu pirigguru chi hani sempri rasintàddu, cument’é eu puru, senza sabbéllu, aggiu trabagliáddu a chisthu disegnu. La lezioni ch’era dendi, dazia rasgioni a la faddigga. Voi dummandareddi: Pa gosa in chisthu libbru no vi so althri disegni cussí maesthosi cument’é chissu di li baobab? La rippostha é umbé fazziri: aggiu prubaddu a fanni unu, ma no vi soggu arridisciddu. Candu aggiu disignáddu li baobab era pigliaddu da lu sintiméntu di la pressa.